Susanlar, bazen konuşanlardan daha çok şey anlatır

Şimdi söyleyeceklerimin açık adresi yok, ortaya konuşuyorum, muhatapları alır mı bilmem…

*

Maç sonunda gördünüz…

Anıl evladınız olsa, böyle fahiş bir hatanın ardından olayın sıcaklığı ile en iyi ihtimal, kulağını bir çekerdiniz değil mi?

Çekmediler…

Aslında söyleyecek sözü olanlar, yani gecenin kör karanlığında yola çıkıp Kuşadası’na gelen taraftar, bağrına taş bastı ve kötü konuşmadı.

Ne yaptı?

Anıl’a sahip çıktı, tribüne çağırdı ve ona en değerli olan şeyi, belki de kimsenin veremeyeceği güveni/sevgiyi verdi.

Şanslısın Anıl…

Sen eski dönemleri hatırlamazsın; bu taraftar adamı doğduğuna pişman eder, bedel ödeyemeyi göze alır, doğru bildiğini söylerdi.

*

Doğru bildiğin hep söylenir mi peki?

İşte orası zamana, mekana göre değişir.

Öyle anlar olur ki; hedef kitleyi konsolide etmek, safları sıklaştırmak ve sizi nihai hedefe ulaştıracak kritik eşikleri atlamak için en küçük detayı bile, yüksek sesle en kuytu köşedeki adamın duyacağı şekilde söylemek doğru sonuç verir…

Lakin öyle bir an gelir ki, siz susarsınız gözleriniz konuşur.

Bazen sessizlik, çok şey anlatır ve karşınızdaki kitleye, kendini güncelleme (update) fırsatı vermiş olursunuz.

Bıdı bıdı konuşmak kendinizi tekrara düşüreceği için itici bir hal alabilir, ya da siz hedef kitleye mesaj verdiğinizi zannederken, başkalarını kırıp dökersiniz ama fark etmezsiniz.

*

Puan farkı arttığı ilk günden bu yana, bir sonraki sezona dair analiz kasan arkadaşlara dedik ki; sabır…

Siz şimdiden karne dağıtmaya başlarsanız, zayıf not alanlara önünde daha bir kaç sınav varken, “seni sınıfta bıraktım” derseniz, huzuru bozma ihtimali artar diye uyardık.

Peki takımdaki mental değişimde bunun payı var mıdır?

Olabilir…

Düğüne giderken defi/dümbeleği evde unutmak gibi bir sonuç ortaya çıkabilir.

*

Bursaspor hafızası, belki de şu dönemde en değerli hale geldi.

Rahmetli başkanı hatırlıyorum da, amatör seviyede yola çıkan Vakıfköy kadrosunu, onca yokluğa/yoksulluğa karşın, ikinci takım olarak adım adım süper lige taşırken, bir konuşur beş susardı…

“Ne ketum adam” derdik içimizden…

2010’daki büyük zaferin taşlarını ağır ağır döşerken de aynı karakteri görünce “bir bildiği var” demiştik.

*

Şimdi sanki artık biraz sakinleşmek, daha az konuşup, daha çok düşünmek zamanı gibi.

Her kafadan bir ses çıkmaya devam ederse dağılan dikkatleri yeniden bir odağa yönlendirmek güç olacaktır.

Bugüne dek herkes on numara bir performans ortaya koydu.

Başkan ve ekibi tarihi bir sorumluluk alarak, kimsenin bırak aklından geçirmeyi, cesaret bile edemeyeceği işler başardı. Taraftarı anlatmaya ise gerek yok.

İşte bu saatten sonra herkes topa basıp, kalan 7 haftanın muhasebesini diliyle değil, aklıyla yapmalı.

*

Ne yaptı Adem amca?

Tam 14 yıldır olduğu gibi, yuvasını hazır edip, sabırla bekledi, Yaren’in dönüşünü…

Yolda başına bir şey mi geldi demeden, kavuşacağı anın hayaliyle uyandı her yeni güne.

Bizim Yaren’in de eli kulağında; şunun şurasında 7 hafta daha dişinizi sıkın be arkadaş.