Kimin umurunda?

Sevgili okurlarım bu haftaki yazıma konu olan olay, kan dondurucu nitelikte. En azından benim için...

Bu kez adres, Samsun Atakum. Görme engelli hamile Gülderen Durna Dalgıç, görme engelli eşi Emrah Dalgıç ile yolda yürüdüğü sırada çalışma yapmak amacıyla kapağı açık bırakılan rögarın içine düşüyor. Yetmiyor, Emrah Dalıç da eşini kurtarmak isterken başını yere çarpıyor.

Olayı gören çevredekiler, engelli çiftin yardımına koşup rögara düşen kadını neyse ki çıkartmayı başarıyor. İhbarla olay yerine polis ve sağlık ekipleri sevk ediliyor ve sonrasında yaralılar, sağlık ekiplerince Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nde tedavi edilmeye başlanıyor.

Bakar mısınız olaya! İşte ülkemizdeki engellilere bakış açısının en çarpıcı örneklerinden biri. Engelli ya da değil her birey için yollar, kaldırımlar bu tür tuzaklarla dolu. Yerel yönetimler, merkezi yönetim bu konuda maalesef hala sınıfta kalmış durumda.

İşte bu talihsiz olayın ardından çift ,rögar kapağını açık bırakan firmadan şikâyetçi oldu. Emrah Dalgıç, 10 yıl önce geçirdiği trafik kazasında görme yetisini kaybetmiş biri. Firmanın çalışan elemanlarının, dubaların olduğunu söylemiş. O çalışanlar bir de “Siz niye buradan geçtiniz?” diye sormuş! Görme engelliyi düşünen kim ki?

Doğal olarak büyük bir korku yaşamışlar. Emrah Dalgıç, tepkisini şu sözlerle dile getirmiş: “Bu tür olaylar sık sık yaşanıyor ülkemizde. Yani bunları gidermek için illa birinin canının mı gitmesi lazım? Herhangi birinin canına bir şey olmaması adına bu davanın peşini hiçbir şekilde, sonu ne olursa olsun bırakmayacağım. Bebeğimizin kalp atışları dinleniyor. Ara ara kalp atışları azalıyor. Bu şekilde devam ederse sezaryenle alınacağı söyleniyor. Korku içindeyiz. Bir an önce eşimin ve çocuğumun sağlığına kavuşmasını istiyorum.”

Umursamazlığın, kural tanımamazlığın altüst ettiği bir aile tablosu bu. Daha niceleri var. Ya görüntüleri sosyal medyaya düşmeyenler? İşte onları bilmiyoruz. Metropollerin yanı sıra Anadolu’nun hemen hepsinde bu tür olaylar meydana geliyor. Ya can kaybı, ya da yaralanmayla sonuçlanıyor çoğu. Çünkü ülkemizde bir işe başlayıp onun neler getireceğini düşünmek gibi bir şey yok!

Oradan engelli biri geçer mi? Geçerse ne yapar? Görsel ve işitsel uyarılar yeterl mi? İşte bu soruları soran bir yetkili yok. Olmayınca da Dalgıç ailesi gibi daha nicesi bu tür olaylarla karşı karşıya gelecek.

Her bir vaka ders niteliğinde olsa da ders almaya kimsenin niyeti yok. Çünkü başına gelmedikçe, engellilerin karşılaştığı zorluklar kimsenin umurunda değil. Gelsin sonra sosyal medyada engelliler günü/haftası mesajları! Samimiyet olmadıktan sonra icraat da olmaz, duyarlılık da...