Ulusal yarışçı

Süper Lig'e yeniden döndüğümüzden bu yana 13. sezondayız. Kıdem sırasına baktığımızda lig kurulduğundan bu yana ligden düşmeyenler Fenerbahçe, Beşiktaş, Galatasaray, Süper Lig'e çıktığından itibaren bu ligde oynayan Trabzonspor'dan sonra geliyoruz. Lig lideri Başakşehir'in bile 5. sezonu, dereceler rastlantısal ve anlık, uzun vadeli organizasyonu olan neredeyse yok gibi. Bu sezon başarılı dediğin, birkaç yılda TFF 1.Lig'de. Ülkemizde kulüp gerçeği bu!

Ligin eskilerinin ortak özelliği hepsi şampiyon olmuş. Lig'de en fazla borçlu kulüp sıralamasında da bu beş takım var. Bütün gelişmiş liglerde futbol takımları için en riskli dönemler, kendilerini ulusal ya da uluslararası yarışçı olarak konumlandırdıkları dönemler. Doğru sportif, finansal, kurumsal organizasyonlar kurulamadığında sınıf atlama düşünülürken kulüpler borç batağına sürükleniyor. İstanbul takımları için sorun Avrupa kupalarındaki uluslararası yarış hedefinde başlarken Bursaspor'da ise lig şampiyonluğu sonrası doğaçlama gelişen ulusal yarışçılık hedefi. Üzerlerinde bu baskının ağırlığını hisseden organizasyon becerisinden uzak yönetimlerin popülist yaklaşımları ile gelinen nokta mali ve sportif iflas. Hâlâ sorunu değil de sonucu tartışırsak Ali gitmiş Veli gelmiş fark etmez.

Kulüp gerçekleri doğrultusunda ağırlıklı olarak yetiştirerek yarışacağımız bir modeli kendi taraftar kitlemize anlatmak ve ikna edici hamleleri atmazsak sınıf atlamayı beceremeyen kulüplerin başına neler geldiyse bizim başımıza da gelecek odur.